# 25 ՀԵՔԻԱԹ. ԹԵ ԻՆՉՊԵՍ ՈԶՆՈՒ ՎՐԱ ՓՇԵՐ ԱՃԵՑԻՆ


Հեքիաթ Թե ինչպես ոզնու վրա փշեր աճեցին

Լինում է, չի լինում մի անտառ է լինում: Այնտեղ հաշտ ու համերաշխ ապրում էին  բոլոր կենդանինեը: Բոլորն էլ բարի  ու աշխատասեր էին, առավոտյան արևի պայծառ շողերի հետ արթնանում էին, մաքրում  էին իրենց բները, ապա ուրախ-զվարթ երգելով  գնում էին անտառի խորքը ` պտուղներ հավաքելու:

Անտառի բնակիչներից էր նաև փոքրիկ ոզնին:  Բայց փշերի փոխարեն պատված էր փափուկ և փայլուն մորթով: Մի անգամ պտուղներ հավաքելիս ճանապարհին նա ծարավեց, վազեց դեպի գետակը ջուր խմելու  և հանկարծ ջրի մեջ տեսավ իր արտացոլանքը: Արևի շողերն ընկել էին նրա փափուկ և փարթամ մորթու վրա` ավելի գեղեցկացնելով դրանց փայլը: Նրան այնքան  դուր եկավ իր գեղեցիկ տեսքը,  որ մոռացավ ընկերների մասին, նստեց գետակի ափին ու սկսեց հիանալ իր պատկերով:  Նա ամեն օր գալիս նստւմ էր գետափին ու ժամերով նայում իրեն: Նա այնքան ծուլացավ, որ  այլևս չէր օգնում իր ընկերներին, չէր հավաքում  մրգեր ու տերևներ: Նա դարձել էր հպարտ ու ինքնահավան:

Սկզբում բոլոր կենդանիները գալիս էին նրա  մոտ, հարցուփորձ անում` թե ինչ է պատահել, բայց նրա կոպիտ պատասխաններից վիրավորված` արտասվում էին ու հեռանում :

Հանկարծ նա նկատեց, որ օրեցօր  իր փափուկ մորթին կոշտանում է, կորցնում երբեմնի փայլն  ու գեղեցկությունը: Եվ կամաց-կամաց ոզնին պատվեց կոշտ ու սուր փշերով: Նա շատ տխրեց, սկսեց լալ, բայց տեսավ, որ ոչ մի կենդանի չի նկատում իր տխուր տրամադրությունը: Նա զգաց, որ մենակ է մնացել:  Այլևս ոչ ոք չէր կանչում նրան խաղալու, ոչ ոք չէր խոսում իր հետ:  Բոլոր ընկերները հեռացել էին իրենից:

Ոզնին զղջաց իր արարքների համար, հասկացավ իր բոլոր սխալները: Նա որոշեց գնալ և ներում խնդրել ընկերներից և քանի որ մնացած կենդանիները սիրում էին ոզնուն, ներեցին նրան: Ոզնին միացավ նրանց խաղին: Նա այնքան էր ուրախացել, որ երգում էր  ու վազվզում, նույնիսկ չնկատեց, թե ինչպես ոտքը սայթաքեց, ընկավ ու կծիկի նման  գլորվեց: Երբ ընկերները մոտեցան, տեսան, որ մի քանի վայրկյանում ոզնին փշերի վրա է հավաքել մրգեր ու տերևներ: Այս ամենը նրան այնքան զզվարճալի թվաց, որ նույնիսկ սկսեց սիրել իր  նոր հանդերձանքը: Այսուհետ նա սկսեց օգնել իր ընկերներին` ամեն օր փշերի վրա հավաքելով մրգեր ու  պտուղներ: Նա իրեն շատ երջանիկ էր զգում:

Տիգրան Աթոյան

 9 տարեկան

Ք.Վանաձոր, 11-րդ դպրոց


Like it? Share with your friends!

Մեկնաբանել

 

Շնորհակալություն

Հավանեք մեր էջը Facebook-ում։