ՀԵՔԻԱԹ 52. «ԱՆԲԱՍԻՐ ՄԱՅՐԱԿԱՆ ՍԵՐ»


Հեքիաթ Անբասիր մայրական սեր

Հայաստան աշխարհը հայտնի է իր չքնաղ բնությամբ, հարուստ կենդանական ու բուսական աշխարհով: Անտառներում աճում են բազմաթիվ ծառատեսակներ, որոնցից շատերն անգամ գրանցված են «Կարմիր գրքում», ապրում են այնպիսի կենդանիներ, որոնք իրենց տեսքով ու հմայքով գերում են մարդուն :Այդպիսի մի գողտրիկ անտառում  ապրում էր հայր եղնիկը` իր ընտանիքով: Ապրում էին նրանք հաշտ ու համերաշխ:Հայրը հոգում էր ընտանիքի, ուտելիքի հարցը,իսկ մայրը ողջ օրը հսկում էր իր ձագուկների անդորրը: Նա տանում էր  իր ձագուկներին զմրուխտյա կանաչով պատված մարգագետիններում  արածելու:

Ձագուկներից ավագը` Օլենը, ավելի հանգիստ ու քչակեր էր: Մի քիչ  արածելուց հետո  նա արդեն հանգիստ  շրջում էր  բացատներում, խաղում թիթեռնիկների հետ: Իսկ կրտսեր ձագուկը`Լաշարիկը, ավելի շարժունակ էր, ժիր, անհանգիստ էր  ու շատակեր:Մինչև մայրը մի քանի անգամ չէր կանչում նրան, նա դունչը չէր պոկում խոտերից: Այդ ողջ ընթացքում մայրը աչքերը չորս առած հսկում էր իր որդիներին, հետևում ամեն մի քայլին: Հայր եղնիկը ողջ օրը շրջում էր անտառում,հավաքում սննդարար ու հյութեղ խոտեր և երեկոյան ծանր-ծանր քայլերով տուն գալիս: Ձագուկների համար մեծ ուրախություն էր լինում այն պահին, երբ հայրիկը ուտելիքը դնում էր սեղանին, իսկ մայրիկը բաժանում էր ճաշով լի ափսեները:

Նրանք ապրում էին իրար հետ հաշտ ու համերաշխ, խաղաղ ու հանգիստ մինչև այն չարաբաստիկ օրը, երբ մոտակա բացատում մայրիկի հետ զբոսնելիս նրանց վրա հարձակվեց անկուշտ գայլը: Նա մի մեծ ոստյունով ցատկեց դեպի արածող եղնիկների կողմը: Մայր եղնիկը շվարել, կանգնել էր, չգիտեր, փրկված որդուն տուն տաներ, թե գայլի երախում մնացած ձագուկի հետևից վազեր:

Այդ ծանր պահին մայր եղնիկին օգնության հասավ հարևան արջը: Նա, լսելով եղնիկի աղեկտուր լացի ձայնը դուրս էր եկել որջից և ահա ծանր-ծանր քայլերով մոտենում էր եղնիկներին, երբ ընդառաջ վազեց եղնիկ-մայրիկը: Նա աղաչեց պաղատեց, որ արջը իր ձագուկին իր մոտ պահի մինչև ինքը կգնա մյուս ձագուկի հետևից:

Արագ վազելով գայլի հետքերվ` նա հասավ նրան, իր փոքրիկ անպաշտպան եղջյուրներով սկսեց հարվածներ հասցնել գայլին, որ գոնե ցավից բաց թողնի արդեն վիրավոր ձագուկին: Երկար, շատ երկար պայքարեց մայրը իր ձագուկին ազատելու համար, մինչև խլեց նրան գայլի երախից ու իր մեջքին դրած, դեպի տուն շարժվեց:

Ողջ գիշեր մայրը լիզում էր ձագուկի արնաթաթախ վերքերը, շոյում նրան, ջուր տալիս ու սպասում այգաբացին: Արևի առաջին շողերի հետ միասին ձագուկի աչքերը ևս շողացին:Նա արդեն շարժվում էր, ժպտում մայրիկին ու  լիզում նրան` իրեն երկրորդ  անգամ  կյանք պարգևելու համար: Հայր եղնիկը ,որը ողջ  գիշեր հսկոմ էր իր ընտանիքի անդորրը, արդեն հոգնել էր ու գլուխը ոտքերին դրած ,ննջել էր դռան շեմին: Մի քանի օր հետո, մայր եղնիկի հոգատարության շնորհիվ ձագուկը լավացել ու արդեն խաղում էր բացատում: Հաջորդ երեկոյան,ողջ ընտանիքով ,եղնիկները  գնացին հարևան արջի տուն`նրան շնորհակալություն հայտնելու: Չէ՞ որ այդ  նրա շնորհիվ է, որ  եղնիկի ձագուկը փրկվեց: Տեսնում եք, կենդանիների մոտ ևս կա երախտիքի զգացում, մայրական հոգատարություն և հայրական ուշադրություն:

 Սուրեն Մարտիրոսյան  

9 տարեկան

Սյունիքի մարզ,ք.Կապան, #7  դպրոց


Like it? Share with your friends!

Մեկնաբանել

 

Շնորհակալություն

Հավանեք մեր էջը Facebook-ում։