Գիտե՞ս, որ փուչիկները, ամենասովորական փուչիկները ունեցել են պապիկներ, պապիկների պապիկներ ու այդպես շարունակ: Եվ այդ պապիկներն էլ էլի փուչիկներ են եղել: Դե մի քիչ այլ տեսք են ունեցել: Ամենածեր փուչիկներն, օրինակ, պատրաստված են եղել կետերի և ցլերի կաշիներից: Եվ ամեն ընտանիք իր պարտքն էր համարում մի փուչիկ ունենալ 
Բայց այդ փուչիկներն էլ, ինչպես բոլորը, մի օր պայթում էին, իսկ պայթյունն էլ շատ ավելի ուժեղ էր լինում, քան այսօրվա փուչիկների պայթյունը: Այս փուչիկներից այդպես էլ գլուխ չհանեցին: Բավական ժամանակ անցավ, մինչև մի խելոք մարդ՝ անգլիացի հայտնի պրոֆեսոր Մայքլ ֆարադեյը հայտագործեց ռեզինե փուչիկները: Նա ուսումնասիրում էր կաուչուկ կոչվող նյութը և իր փորձերի համար կաուչուկի երկու փոքրիկ շերտ առանձնացրեց, ներսի կողմից ալյուր քսեց, որպեսզի իրար չկպչեն և ծայրերն ամրացրեց: Ստացվեց պարկի նման մի բան, որի մեջ Ֆարադեյը սկսեց ջրածին լցնել*:
Սկզբում այս փուչիկներն օգտագործում էին գիտական փորձերի համար, իսկ համարյա 80 տարի անց փուչիկը դարձավ ամենաուրախ զվարճալիքներից մեկը: Այն ժամանակ դեռ ինքնաթիռներ չկային և ոչ էլ մարդը երբևէ կարողացել էր օդ բարձրանալ: Եվ փուչիկը նրանց իսկական հրաշք էր թվում: Այս փուչիկներն էլ կարող էին պայթել (ջրածինը պայթյունավտանգ նյութ է):
Նրանք չէին պայթում, չէին պայթում և մի օր էլ գը-գը՜մփ: Պայթեցին և դեռ մարդկանց էլ վնասեցին: Ոստիկաննեը սկսեցին արգելել փուչիկները, բայց գիտնականները շատ լավ լուծում գտան: Ջրածնի փոխարեն փուչիկների մեջ հելիւմ կոչվող գազը լցրեցին, որը շատ հեշտությամբ փուչիկին օդ էր թռցնում:
Իսկ մի փոքր ավելի ուշ մարդիկ կարողացան փուչիկների ձևն էլ փոխել: Սկսեցին պատրաստել երկար, սրտիկաձև կամ էլ տարբեր կենդանիների տեսքով փուչիկներ: Եվ այսօր փուչիկները հայտնվում են ամենաուրախ վայրերում, ծննդյան տոների, Ամանորի, հանդեսներին ու միջոցառումների ժամանակ և դրանք ավելի ուրախ դարձնում…
Անահիտ Ալեքսանյան
*Ջրածինը գազ է: Ջրածնից և թթվածնից է կազմված ջուրը: