Լինում է չի լինում մի տղա է լինում: Այս տղան մի գրիչ է ունենում: Գրիչը շատ գեղեցիկ է լինում, բայց ինչքան որ գեղեցիկ է լինում տասն այդքան էլ վախկոտ: Գրիչը չի սիրում շատ գրել, նա շատ թույլ է լինում:
Մի անգամ, երբ տղան դպրոցից տուն է գնում հանկարծակի գրիչը ընկնում է պայուսակի միջից: Գրիչը վախենում է որ պայուսակից ընկավ, ախր նա շատ էր սիրում իր տիրոջը չնայած այն բանին որ տղան շատ էր աշխատեցնում: Նա ամեն գնով ուզում է հետ վերադառնալ տղայի մոտ, բայց ախր ոնց վերադառնար` չգիտեր ճանապարհը: Տխուր- տխուր քայլում է և հանկարծ մի քարանձավ է տեսնում: Մտնում է քարանձավը, քարանձավում շատ մութ է լինում, տարբեր տեսակ վախենալու կենդանիներ են լինում:
Նա ծուլանում է և որոշում է չգնալ ու նստում է, բայց այդ րոպեին մի գեղեցիկ գրիչ փերի է հայտնվում և ասում գրչին.
-Ինչու ես վախենում, միթե դու չես ուզում տուն հասնել,-ասում է գրիչ փերին:
-Ուզում եմ: Շատ եմ ուզում, բայց չգիտեմ ինչ անեմ որ հասնեմ,-ասում է գրիչը:
-Ուղակի հաղթիր վախիդ ու շարժվիր առաջ,- ասում է փերին ու անհետանում: Գրիչը գնում է առաջ շատ թե քիչ գնալուց հետո տեսնում է մի մեծ գիրք, գիրքը բացում է և հայտնվում տանը տղայի մոտ: Տղան և գրիչը իրար տեսնելով ուրախանում են: Ու գրիչը էլ չի վախենում և չի ծուլանում:
Աննա Մկրտչյան
13 տարեկան
Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիր