ՀԵՔԻԱԹ. ԱՆՏԱՌԻ ԲՆԱԿԻՉՆԵՐԸ


1 share

Կար մի ժամանակ, երբ անտառում իշխում էր բարությունն ու համերաշխությունը: Բոլոր կենդանիները միասին լուծում էին անտառում ծագող խնդիրները և համարվում էին անտառի ոգին: Նրանք շատ էին կապված իրենց սիրելի անտառի  հետ և անտառն էլ էր շատ սիրում նրանց: Իր հյութեղ բարիքներով  կերակրում էր իր թանկագին բնակչներին:

Սակայն եկան ծանր ժամանակներ, և անտառի ոգին խռովվեց: Շատ դաժան մարդիկ ցանկանում էին ծառահատել անտառը և շենքեր կառուցել այդ վայրում: Իսկ դա մեծ աղետների կարող էր հասցնել:

Հարկավոր էր մի լուծում գտնել: Նրանք դիմեցին անտառի  գեղեցիկ փերուն: Նա խոստացավ օգնել և շոգ ու այրող օրեր սփռեց շուրջբոլորը: Մարդկանց այգիները սկսեցին չորանալ և բերք չտալ: Մարդիկ հասկացան, որ ծառերի դերը շատ մեծ է բնության մեջ: Նրանք սկսեցին օգնել անտառին, որպեսզի նրա փոքրիկ ծառերը նույնպես մեծանան և հարստացնեն մեր բնությունն ու օդը:

Անտառի բնակիչները որոշեցին իրենց շնորհակալությունը հայտնել փերուն: Նրանք մի փոքրիկ երաժշտական խումբ ստեղծեցին: Պույ-պույ մկնիկը կիթառ էր նվագում, շլդիկ նապաստակը` թմբուկ, ծղրիդը` ջութակ, գայլը` դաշնամուր, շեկլիկ աղվեսն էլ, իր գեղեցիկ պոչը բարձրախոս դարձրած, երգում էր: Մնացած կենդանիները շուրջպար էին բռնել Մեծ բացատում: Արջն ու փիղն էլ սկյուռի ու լուսանի հետ կրկեսային համարներ էին պատրաստել: Փերին նայում էր  և հիանում: Նա շատ գոհ էր, որ տեսնում էր փրկված անտառը և իր կենդանիներին:

Արմեն Ամիրխանյան

Արարատի մարզ, գյուղ Վանաշեն

9 տարեկան


Like it? Share with your friends!

1 share

Մեկնաբանել

 

Շնորհակալություն

Հավանեք մեր էջը Facebook-ում։