ԼԵՈՆԻԴ ԵՆԳԻԲԱՐՅԱՆ
«Հազարավորներ գալիս, շարունակ խոսում և ոչինչ չեն ասում: Նա եկավ, լռեց և ամեն ինչ ասաց»: Միրոսլավ Հորնիչեկ 1935 թվականի մարտի 15-ին՝ ճիշտ այս օրը, Մոսկվայում...
Լեոնիդ Ենգիբարյանի նովելները
-
-
ԼԵՈՆԻԴ ԵՆԳԻԲԱՐՅԱՆ – ԱՇՈՒՆ
Մի անգամ, երբ լեռներից աշունն իջավ Երևան և փողոցները դարձան շագանակա-ոսկեգույն, քաղաք ժամանեց ծաղրածուն:Չգիտեմ, գուցե նա սիրահարվեց մի երկարոտն ու թուխ աղջկա, իսկ գուցե դա...
-
ԻՄ ԲԱՐԵԿԱՄԸ. ԼԵՈՆԻԴ ԵՆԳԻԲԱՐՅԱՆ
Երրորդ մուտքում ապրող իմ բարեկամը 6 տարեկան է: – Գիտե՞ս, – մի օր ասաց նա ինձ,- մեր շենքը նման է բուտերբրոդի: Ես նայեցի առաջին հարկին...
-
ԱՍՏԻՃԱՆԸ. ԼԵՈՆԻԴ ԵՆԳԻԲԱՐՅԱՆ
Մի օր ես հանդիպեցի աստիճանին: Դա մի վերև տանող աստիճան էր, որից այնքան հաճախ ցած են գլորվում: Մենք երկար զրուցեցինք և ես շատ բան հասկացա...
-
ԼԱՊՏԵՐՆԵՐԸ. ԼԵՈՆԻԴ ԵՆԳԻԲԱՐՅԱՆ
Գիշեր է: Մանր անձրև է գալիս: Անձրևի կաթիլները երևում են, երբ ընկնում են լապտերների լույսի տակ, և թվում է, թե փողոցային լապտերներն արտասվում են: Ինչո՞ւ են...
-
ԼԵՈՆԻԴ ԵՆԳԻԲԱՐՅԱՆ – ՍՈՎՈՐԱԿԱՆՆ ԱՄԵՆԱԱՆՍՈՎՈՐՆ Է
Գարնանը գետակը դուրս պրծավ լեռների արանքից ու քչքչալով վազեց ներքև: -Ես ամենա-ամենան եմ,- ասում էր գետակը, թեկուզ չէր հասկանում թե դա որն է: Գետակը շատ...
-
ԼԵՈՆԻԴ ԵՆԳԻԲԱՐՅԱՆ – ՄԻ ՆԵՂԱՑՐԵՔ ՄԱՐԴՈՒՆ
Հենց այնպես, առանց պատճառի մի նեղացրեք մարդուն: Դա կարող է շատ վտանգավոր լինել: Իսկ գուցե նա Մոցարտ է: Եվ առավել ևս դեռ ոչինչ չի հասցրել...
-
ՀԵՔԻԱԹԱԳԻՐԸ. ԼԵՈՆԻԴ ԵՆԳԻԲԱՐՅԱՆ
Ամբողջ գիշեր հսկայական տան մի պատուհը լուսավորված էր: Այդ սենյակում ապրում էր հեքիաթագիրը (շատերը նրան բանաստեղծ էին կոչում): Նա հեքիաթներ էր գրում և նվիրում մարդկանց,...
-
ՏԵՐԵՎՆԵՐ …
Մարդկային կյանքի դյուրաբեկ ճյուղերին նախշազարդ կանաչ տերևիկներ կան: Բարու տերևներ, որոնք ամենաշատն են, քնքուշ տերևներ սիրո և տերևներ վախի, որոնք սովորաբար աճում են ինչ-որ տեղ,...
-
ԼԵՈՆԻԴ ԵՆԳԻԲԱՐՅԱՆ – ԱՂՋԿԱՆ, ՈՐԸ ԿԱՐՈՂԱՆՈՒՄ ԷՐ ԹՌՉԵԼ
Դու մի՛ վախեցիր։ Քեզ հետ երբեք ոչինչ չի պատահի, որովհետև դու երկու սիրտ ունես։ Եթե մի պահ նրանցից մեկը կանգ առնի, ապա կողքին կբաբախի երկրորդը։...