ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ – ՇՈՒՆՆ ՈՒ ԿԱՏՈՒՆ
ՇՈՒՆՆ ՈՒ ԿԱՏՈՒՆ Ժամանակով Կատուն ճոն էր, Շունն էլ գըլխին գըդակ չուներ, Միայն, գիտեմ ոչ` որդիանց որդի, Ճանկել էր մի գառան մորթի: Եկավ մի օր, ձմեռվան...
ՇՈՒՆՆ ՈՒ ԿԱՏՈՒՆ Ժամանակով Կատուն ճոն էր, Շունն էլ գըլխին գըդակ չուներ, Միայն, գիտեմ ոչ` որդիանց որդի, Ճանկել էր մի գառան մորթի: Եկավ մի օր, ձմեռվան...
Լինում է, չի լինում՝ մի աքլոր է լինում։ Էս աքլորը քուջուջ անելիս մի ոսկի է գտնում։ Կտուրն է բարձրանում, ձեն է տալի. – Ծուղրուղո՜ւ, փող եմ...
Թե ինչ պատահեց, երբ մի գյուղացի մարդ մի ամռան շոգ օր ծարավեց ու իր փոքր աղջկան ջրի ուղարկեց, բոլորս լավ գիտենք: Փոքր աղջիկը գնաց ջրհորն...