ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ – ԱՆԻԾԱԾ ՀԱՐՍԸ
Վաղ ժամանակ մի հայ շենում Մի հարգևոր հարսն է լինում։ Նըրա բերնից՝ կեսուր–կեսառ Չէին լըսել մի շունչ, մի բառ, Չէին տեսել շուրթը մի օր… Էսպես...
Վաղ ժամանակ մի հայ շենում Մի հարգևոր հարսն է լինում։ Նըրա բերնից՝ կեսուր–կեսառ Չէին լըսել մի շունչ, մի բառ, Չէին տեսել շուրթը մի օր… Էսպես...