
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ – ՇՈՒՆՆ ՈՒ ԿԱՏՈՒՆ
ՇՈՒՆՆ ՈՒ ԿԱՏՈՒՆ Ժամանակով Կատուն ճոն էր, Շունն էլ գըլխին գըդակ չուներ, Միայն, գիտեմ ոչ` որդիանց որդի, Ճանկել էր մի գառան մորթի: Եկավ մի օր, ձմեռվան...
ՇՈՒՆՆ ՈՒ ԿԱՏՈՒՆ Ժամանակով Կատուն ճոն էր, Շունն էլ գըլխին գըդակ չուներ, Միայն, գիտեմ ոչ` որդիանց որդի, Ճանկել էր մի գառան մորթի: Եկավ մի օր, ձմեռվան...
Վարպետ Բըզեզն ամռան մի օր Դըպրոց բացեց մեծ ծառի տակ Ու հավաքեց թիթեռ, ճանճ, բոռ, Մըժեղ, մըրջյուն, մըլակ, մոծակ… — Գիտե՞ք, ասավ, իմ փոքրիկներ, Պիտի...
Փիսիկը նստել Մի մութ անկյունում, Ունքերը կիտել Ու լաց է լինում։ Մոտիկ է գալիս Մի ուրիշ կատու. – Ինչո՞ւ ես լալիս, Ա՛յ փիսիկ ջան, դու…...