Գլուխ 10-րդ
ԿՐԱԿՆԵՐԻ ՄԵՋ ԱՅՐՎՈՂ ՑՈՒԼԸ
Առոնին դուր չեկավ այն, որ արծիվը պետք է ուղեկցի իրենց, չէ՞ որ նրանց ծանոթությունը այնքան էլ լավ չէր սկսել, բայց նա ոչինչ չասաց: Հրատը քայլում էր առջևից՝ հայացքով ամեն մի անկյունը զննելով: Հայկը փորձում էր անընդհատ նրան հավասար քայլել, տարբեր հարցեր էր տալիս, որոնց Հրատը սիրով պատասխանում էր, ախր նա այնքա՜ն վաղուց զրուցակից չէր ունեցել:
-Հրատ, իսկ այդ ի՞նչ թագավորություն է ձեր թագավորությունը:
-Արմի արքայի թագավորությունը ամենամեծն է պայծառ արևի տակ, այն շրջապատված է խիտ անտառներով: Հողն այնտեղ բարեբեր է, կան կանաչ մարգագետիններ ու պարզ լճեր: Հյուսիսից հոսում է Լուսակն գետը: Դրա ջրերը հրաշագործ են, բավական է վիրավոր զինվորի վերքը լվանալ Լուսակնի ջրերով, և այն միանգամից կլավանա, ես ինքս մի անգամ զգացել եմ ինձ վրա Լուսակնի ջրերի հրաշագործությունը:
-Ճի՞շտ ես ասում, Հրատ:
-Իհարկե բարեկամս,- հպարտ պատասխանեց Հրատը:
-Իսկ ինչպե՞ս է կոչվում ձեր թագավորությունը:
-Մեր հողերը հնուց ի վեր կոչվել են խրոխտ անվամբ՝ Արադոտ՝ Արմի արքայի նախա-նախա-նախա-նախա-նախապապի՝ Արադոտ թագավորի անունով:
-Իսկ Արմի թագավորը Սանգարիսից բացի ուրիշ զավակներ չու՞նի:
-Նա դուստր ունի, նրա անունն է…
Այստեղ Հրատը լռեց, կարծես ինչ-որ բան խանգարում էր արտաբերել այդ անունը: Մի փոքր լռելուց հետո ասաց.
-Հայկ, ավելի լավ է՝ դու պատմիր քո թագավորության մասին, այն մե՞ծ է:
-Դե, իմ թագավորության անունը Հայաստան է, այն այնքան էլ մեծ չէ, բայց ունի տարբեր քաղաքներ, մարզեր, օրինակ՝ ես և Մհերը ապրում ենք Երևանում, դա մեր թագավորության մայրաքաղաքն է:
-Իսկ դու քո թագավորության զինվո՞րն ես
-Դեռ ոչ, դեռ փոքր եմ, բայց երբ ժամանակը գա անպայման քեզ նման զինվոր եմ դառնալու:
-Դու քաջ զինվոր կլինես:
-Երևի,- ամաչելով ասաց Հայկը,- բայց դու այդպես էլ չասացիր, թե ինչ է Արմի թագավորի աղջկա անունը:
Հրատը նորից տխրեց, բայց այս անգամ պատասխանեց.
-Նրա անունն է Սավնիկե, երբ արքայադուստրը ծնվել է, Աստղիկ Աստվածուհին մի շող լույս է նվիրել նրան և մեծանալով նա դարձել է Արադոտ թագավորության և հարակից բոլոր մեծ ու փոքր թագավորությունների ամենագեղեցիկ արքայադուստրը:
-Իսկ ինչու՞ ես այդքան տխուր պատմում:
-Որովհետև ես այնքան վաղուց չեմ տեսել նրան,- դառնությամբ ասաց Հրատը:
-Հիմա ամեն ինչ հասկացա, ես էլ Մարիին չեմ տեսել այսքան ժամանակ:
-Մարին քո թագավորության արքայադու՞ստրն է,- հարցրեց Հրատը:
-Այո, նա… նա արքայադուստր է, ամենաիսկական:
Մհերը ընդհատեց առջևից գնացողների զրույցը.
-Դուք զգու՞մ եք, որ մի տեսակ շոգ է:
-Հա, իսկապես անբնական տաքացավ,- ասաց Առոնը:
-Մենք հասել ենք ստորգետնյա կրակներին, որտեղ ապրում է ցուլը,- ասաց Հրատը:
Մի քանի քայլ առաջ գնալով՝ նրանք տեսան մի հսկայական, սև ցուլ, որի աչքերից կայծեր էին թափվում: Ցուլի շուրջը կրակներ էին վառվում և այդ կենդանին կարծես այրվում էր և ոչ մի կերպ չէր կարողանում ազատվել: Հանկարծ ցուլը նկատեց Մհերին, ով բոլորից առաջ էր անցել: Մհերը հանեց իր սուրն ու շարժեց ձեռքը և Արամազդի նվիրած թևնոցը նորից վահան դարձավ:
-Մհեր, ի՞նչ կա մտքիդ,- հարցրեց Առոնը:
-Ես կփորձեմ ճեղքել կրակը:
-Եթե նույնիսկ դու դա անես, միևնույնն է՝ ցուլին չես կարողանա հաղթել միայնակ,- ասաց Հրատը:
-Իսկ ի՞նչ ես առաջարկում,- հարեց Մհերը
-Նստիր իմ մեջքին, մենք կփորձենք վերևից հարձակվել:
Մինչ Մհերը ուզում էր նստել արծիվի մեջքի,ն ցուլը պատրաստվում էր հարձակման: Նա առաջ մղեց գլուխն ու մեծ արագությամբ վազեց դեպի Առոնն ու Հայկը: Բարեբախտաբար նրանք կարողացան խույս տալ: Մհերն արդեն Հրատի մեջքին էր, նրանք վերևից շրջանցեցին կատաղած կենդանուն, և Մհերը կարողացավ մի լավ հարված հասցնել: Ցուլը չէր պատրաստվում հանձնվել, նա հարձակվում էր Հայկի և Առոնի վրա, փորձում էր գոնե որևէ կերպ վնասել անկոչ հյուրերին, բայց նրա մոտ ոչինչ չստացվեց: Հրատը իր արծվային կտուցով ուժգին հարվածեց ցուլի գլխին, իսկ Մհերը իր սրով ևս մեկ անգամ խփեց արդեն անկարողությունից կատաղած գազանին: Վերջին հարվածը ուժգին էր, ցուլը ետ-ետ գնաց, փորձեց ևս մեկ անգամ հարձակվել Մհերի վրա, բայց ուժերը չբավարարեցին, նա նորից մտավ կրակների մեջ և բոլորի համար աննկատ ընկավ:
-Մհեր, դու դա արեցիր,- ուրախությամբ գոռաց Հայկը:
-Միայն Հրատի օգնությամբ,- ասաց Մհերը:
-Լավ, լավ, եկեք ժամանակ չկորցնենք և մտածենք, թե ինչպես ենք անցնելու այս կրակների միջով, որպեսզի շարունակենք մեր ճանապարհը,- ասաց Առոնը
-Ես բոլորիդ հերթով կթռցնեմ կրակի մյուս կողմը,- ասաց արծիվը
-Ոչ, ոչ մի դեպքում, դու ինձ մեկ անգամ արդեն օդ բարձրացրել ես,- դժգոհ ասաց Առոնը:
-Ուրիշ տարբերակ չկա, Առոն,- ասաց Մհերը և աչքով արեց Հրատին:
Վերջինս առանց զգուշացնելու բռնեց Առոնի ուսերից ու վեր բարձրացրեց նրան:
Այդպես կրակների մյուս կողմ տեղափովեցին նաև Մհերը ու Հայկը:
-Մենք ինչքա՞ն ժամանակ ունենք դեռ,- հարցրեց Մհերը Առոնին:
-Կարծում եմ չորս ժամից, ոչ ավելի:
-Իսկ որքա՞ն կտևի ճանապարհը մինչ Ահրիմանին հասնելը,- հարցրեց Հայկը Հրատին:
-Մոտ երկու ժամ, եթե շտապենք, գուցե մի քիչ ժամանակ խնայենք, առջևում ծանր մենամարտ է սպասվում Առյուծի հետ,- ասաց Հրատը:
-Ճիշտ է պետք է շտապել,- ասաց Մհերը և առաջ շարժվեց:
Նրա հավատարիմ բարեկամները հետևեցին նրան՝ առանց կասկածելու, որ իրենց մնացել էր ընդամենը երկու ժամ: Ահրիմանը շփոթեցրել էր մեր պատմության հերոսների միտքը:
Շարունակելի…
ՄՀԵՐԸ ԵՎ ԱՀՐԻՄԱՆԻ ԴԱՐՊԱՍՆԵՐԸ – ՄԱՍ 1-ԻՆ
ՄՀԵՐԸ ԵՎ ԱՀՐԻՄԱՆԻ ԴԱՐՊԱՍՆԵՐԸ – ՄԱՍ 2-ՐԴ
ՄՀԵՐԸ ԵՎ ԱՀՐԻՄԱՆԻ ԴԱՐՊԱՍՆԵՐԸ – ՄԱՍ 3-ՐԴ
ՄՀԵՐԸ ԵՎ ԱՀՐԻՄԱՆԻ ԴԱՐՊԱՍՆԵՐԸ – ՄԱՍ 4-ՐԴ
ՄՀԵՐԸ ԵՎ ԱՀՐԻՄԱՆԻ ԴԱՐՊԱՍՆԵՐԸ – ՄԱՍ 5-ՐԴ
ՄՀԵՐԸ ԵՎ ԱՀՐԻՄԱՆԻ ԴԱՐՊԱՍՆԵՐԸ – ՄԱՍ 6-ՐԴ
ՄՀԵՐԸ ԵՎ ԱՀՐԻՄԱՆԻ ԴԱՐՊԱՍՆԵՐԸ – ՄԱՍ 7-ՐԴ
ՄՀԵՐԸ ԵՎ ԱՀՐԻՄԱՆԻ ԴԱՐՊԱՍՆԵՐԸ – ՄԱՍ 8-ՐԴ
ՄՀԵՐԸ ԵՎ ԱՀՐԻՄԱՆԻ ԴԱՐՊԱՍՆԵՐԸ – ՄԱՍ 9-ՐԴ