Հունիսմեկյան հեքիաթը մեկ տարի քնելուց հետո արթնացավ, տրորեց աչքերն ու ժպտաց աշխարհի բոլոր մանուկներին: Մեր քաղաքը շնչում էր ձայներ, մանկան ծիծաղ, իրական ու նկարված արևներ…
Երևանյան փողոցները թաղվել էին փուչիկների գույների տակ, ամենատարբեր սիրված հերոսները դարձել էին մեր մայրաքաղաքի քաղաքացիները, օրը երեխաներինն էր, և նրանք փոխում էին բոլոր կանոնները:
Երբ մանուկ ես, հավատում ես, որ տանիքից կարող ես ձեռքով դիպչել երկնքին, որ կարող ես հասնել ծիածանին, եթե ժամանակին ճամփա ընկնես, որ կարող ես ու համառորեն փորձում ես կանգնել սեփական ստվերիդ վրա…
Հունիսմեկյան հեքիաթը մեկ տարի քնելուց հետո արթնացավ, տրորեց աչքերն ու ժպտաց աշխարհի բոլոր մանուկներին: Մեր քաղաքը շնչում էր ձայներ, մանկան ծիծաղ, իրական ու նկարված արևներ…
Երևանյան փողոցները թաղվել էին փուչիկների գույների տակ, ամենատարբեր սիրված հերոսները դարձել էին մեր մայրաքաղաքի քաղաքացիները, օրը երեխաներինն էր, և նրանք փոխում էին բոլոր կանոնները:
Երբ մանուկ ես, հավատում ես, որ տանիքից կարող ես ձեռքով դիպչել երկնքին, որ կարող ես հասնել ծիածանին, եթե ժամանակին ճամփա ընկնես,որ կարող ես ու համառորեն փորձում ես կանգնել սեփական ստվերիդ վրա…