Հանելուկներ վստահ եմ, որ սիրում ես: Դե ուրեմն ճիշտ ժամանակն է իմ հանելուկներին պատասխանելու: Փակագծերը չեմ բացի, բայց մի փոքրիկ հուշում կտամ՝ այս բոլոր հանելուկները մեր մայր բնությանն են առնչվում: Դե ինչ, քեզ տեսնեմ:
Ամբողջ ձմռանը ո՞վ է քուն մտնում,
Գարնանն արթնանում ու որսի գնում,
Երբ որ քաղցած է՝ գազազած է խիստ,
Իսկ կուշտ ժամանակ՝ խաղաղ ու հանգիստ:
Տարվա տարբեր եղանակին,
Տարբեր գույնի մուշտակ հագին,
Քնում է միշտ աչքերը բաց,
Վախկոտ է խիստ, շուրթը՝ ճաքած:
Թևեր ունի գույզգույն,
Ծիլ ու ծաղիկ է սիրում,
Նա ձեզ ամենքիդ ճանաչ,
Թռիչքը՝կարճ, կյանքը՝ կարճ:
Ընկերացավ ջրի հետ,
Մաքրեց տարավ աղտ ու կեղտ:
Այգուց եկել են մեզ հյուր,
Գնդակներ են զոլավոր:
Գուշակիր՝ ի՞նչ է, փոքրիկ ու բարակ,
Գարնանն ենք նրան թողնում հողի տակ,
Երբ մեծանում է ու հասակ առնում,
Եվ միրգ է տալիս, և շվաք անում:
Ճերմակ թերթերով,
Ոսկե սրտիկով,
Կանգնել է այգում,
Ձեռքով է անում:
Ապրում եմ թավ անտառում,
Եվ իմ փոքրիկ փչակում,
Ընկույզներս եմ ճաշակում:
Ճերմակ ծաղկում եմ,
Կանաչ կախվում եմ,
Կարմիր ընկնում եմ,
Գուշակիր՝ ո՞վ եմ:
Գլխարկի տակ գույզգույն,
Կանգնած եմ ես անտառում,
Եվ անձրևից հետո միշտ
Պահմտոցի եմ խաղում: