ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ ԴՊՐՈՑԻ ՄԱՍԻՆ

ՍԵՂԱՆՆԵՐԻ ՏՐՏՈՒՆՋԸ

Երեկո էր:
Պատահաբար
Մի դասարան մտա ես:
Սեղանները՝ լուռ ու դատարկ,
Բողոքեցին ինձ այսպես:

– Չե՜մ դիմանում,- մեկը ճչաց,
Ծանր է բեռս, հոգնեցի,
Ինչպե՜ս պահեմ ես ինձ վրա
Միանգամից երկու ձի:

Մեկն էլ նրա կողքի շարքից
Տխուր տնքաց ու ճռռաց.
– Աշոտիկը հենց նոր մեջքիս
Փիղ նկարեց ու գնաց:

– Դա դեռ ոչի՜՞նչ,-մյուսն ասաց
Ձեզ նախշել են գրիչով,
Իսկ ինձ վրա անկարգ Արան
Փոս է փորել սրիչով:

– Չարաճճի տղաներին
Չեմ հանդիպել պարզապես,
Բայց նայելով սեղաններին՝
Ճանաչում եմ նրանց ես:

Եվ թող լսի կույր սրիչին
Ընկեր դարձած ձեոքը չար.
«Անկարգները տարեվերջին
Կպատժվեն անպատճառ»:

ՌԵՏԻՆԸ

Բայց մի գաղտնիք ասեմ ձեզ՝
Չեմ մեծանում մարդու պես:
Շատ ուտելը վատ է, վատ,
Բարակում եմ անընդհատ:

ՍԵՊՏԵՄԲԵՐ

Իմ լավ սեպտեմբեր, ես քեզ սիրեցի,
Աշուն տատիկի դու ոսկե վզնոց,
Քեզ հետ բերել ես ծով առատություն
Եվ հեքիաթային գույներ հուր ու բոց:

Արևից հյուսած վառ քողը դեմքիդ
Զարդարել ես մեր հողը բարեբեր,
Դաշտն Արարատյան առել ես ուսիդ,
Որպես լի զամբյուղ բերել մեզ նվեր:

Բերել ես, ահա, էլ դեղձ, էլ խաղող,
Բացել ես դուռը ճոխ ներկարանի,
Անտառ ու այգի քո պերճ վրձինով
Գույներ են հագել վառ ծիածանի:

Իմ լավ սեպտեմբեր, ես քեզ սիրեցի,
Աշուն տատիկի դու ոսկե վզնոց,
Չէ՞ որ այս առատ բարիքից բացի,
Կարոտած մոր պես կանչում ես դպրոց:

Պատվական Խաչատրյան